Του Μιχάλη Τζανάκη
Καμία απολύτως ευθύνη δεν υπάρχει! Ποτέ δεν υπήρξε! Για κανέναν και για τίποτα! Το ελληνικό κράτος δεν ασχολείται με μικρά θέματα. Γιατί να ευθύνεται για τις πυρκαγιές, για τα τροχαία, για τις πλημμύρες, για τις σιδηροδρομικές ράγες που γυρίζουν με «κλειδιά», για τα αμφιθέατρα των Πανεπιστημίων που πέφτουν οι οροφές ή πλημμυρίζουν;
Όταν ηγείσαι της … Τέταρτης Βιομηχανικής επανάστασης –κατά δήλωση του ίδιου του πρωθυπουργού- δεν έχει νόημα να ασχολείσαι με τρένα, εκτός κι αν θέλεις να τα ξεπουλήσεις! Ο ρόλος του κράτους είναι να είναι καλός «εισπράκτορας», να στήνει ηλεκτρονικές πλατφόρμες για να μοιράζει τα «εικοσάρικα» στον λιγούρικο «λαό» και να στήνει φιέστες στο Μέγαρο Μουσικής για να μας ενημερώσει αρμοδίως πόσο η «Παιδεία» απογειώνεται σε επίπεδα στρατόσφαιρας!
Το κράτος είναι τόσο υπεράνω που αποφαίνεται άμεσα ότι φταίει για τις πυρκαγιές «ο στρατηγός – άνεμος» για τις πλημμύρες ο «Δίας», για την χρεοκοπία ο «τυροπιτάς» που δεν κόβει αποδείξεις, για την τραγωδία στα Τέμπη ο «σταθμάρχης» και γενικά η κακιά η μοίρα μας, το κακό το ριζικό μας και βέβαια ο … Φούφουτος!
Μάλιστα σε επίδειξη ειλικρινούς μεταμέλειας και ανάληψης ευθύνης, παραιτήθηκε ο Υπουργός ολοφυρόμενος, ο πρωθυπουργός στο κλασικό στημένο «διάγγελμα» με σηκωμένο τον γιακά της ζακέτας από την μάχη που έδωσε μαζί με τους διασώστες, μας εξήγησε τις ευθύνες του … Σταθμάρχη και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έδωσε το υπερ-πολύτιμο αίμα του, υπό τις οδηγίες του σκηνοθέτη που μετέδωσε την «συγκλονιστική» εικόνα! Αλλά κι η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας πόσο μας συγκίνησε όλους.! Προσήλθε με την ανθοδέσμη στον χώρο της τραγωδίας, σωστή «Κυρία» επιτέλεσε κι εκείνη την υψηλή αποστολή της!
Εν τω μεταξύ χιλιοειπωμένα κλισέ εκφράζουν «την ειλικρινή συντριβή» τους και διατυπώνουν ευχές με την ίδια στερεοτυπία που ευχόμαστε «Καλά Χριστούγεννα» ή «Χριστός Ανέστη» να μην συμβεί ξανά κλπ, κλπ. Ο θρήνος για τα θύματα θα καλύψει για λίγο την προεκλογική ευωχία, θα ανασχέσει προσωρινά τον οίστρο των «μαχόμενων» δημοσιογράφων, θα αναβάλλει κάποιες κομματικές φιέστες και σε λίγες μέρες το ελληνικό κράτος «ξανά προς την δόξα θα τραβήξει», σέρνοντας και ρυμουλκώντας πίσω του την αφασία των πολιτών του, που δεν διεκδικούν, δεν φωνάζουν, δεν εξεγείρονται, δεν αντιδρούν, ακόμα και για τα αυτονόητα…
